คอลัมน์ : หนังสือในตู้
หนูจึงแหงนสูงเบิ่งตาใส
ยื่นมือไม้ไผ่ประกบจันทร์เจ้า
เอาปิ้งบนเตาอุ่น
กลมกลมเป็นแผ่นแผ่
หอมกรุ่นก็พลิกกลับ
เกรียมเกรียมแต่พอกรอบ
กรุบกรับหนูกัดกิน
บิ่นบิ่นจากขอบข้าง
ลามลามแต่จันทร์เต็ม
เล็มเล็มจนจันทร์แรม
ตะกละตะกลามจนเปรอะแก้ม
กัดกร้วมข้าวเกรียบดวงจันทร์เอย
… 
ประกายในดวงตาของเด็กน้อยมักสดใส ทอแสงระยิบระยับวิบวับชวนมอง ต่างจากแววตาของผู้ใหญ่ ที่มักเย็นเยียบ ไร้แวว แต่เมื่อผู้ใหญ่คนหนึ่ง พาตัวเองก้าวเข้าไปสัมผัสหัวใจเด็กน้อย แล้วถ่ายทอดสิ่งที่ได้พบเห็นผ่านสายตาและหัวใจวัยเยาว์ ก็น่าสงสัยนักว่า เรื่องราวเหล่านั้น จะมอบรสชาติแบบไหนกัน? แล้วเรื่องราวทั้งหมดทั้งมวลจากตาเด็กที่ถูกถ่ายทอดออกมาผ่านปลายปากกาของผู้ใหญ่ จะเปี่ยมด้วยความสดชื่นรื่นใจ เติมความเยาว์วัยให้โลกอันหยาบกร้านใบนี้ได้มีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นบ้างหรือไม่?
ครั้นได้ลองหยิบ 'มือนั้นสีขาว' ขึ้นเปิดอ่าน คำถามทั้งหลายทั้งปวงนั้น ก็คล้ายจะอันตรธานลับไป เพราะบทกวีที่บอกเล่าเรื่องราวผ่านหัวใจและสายตาที่บริสุทธิ์ของเด็กๆ ซึ่ง ศักดิ์สิริ มีสมสืบ เรียงร้อยไว้ในหนังสือเล่มเล็กๆ นี้ ไม่เพียงมอบความสุขและรอยยิ้มให้แก่ผู้อ่าน แต่ยังก่อให้เกิดคำถามสำคัญ ที่แม้จะเป็นคำถามอย่างง่ายๆ แต่กลับยากยิ่งที่จะหาคำพูดใดมาอธิบาย หรือไขความสงสัยของเจ้าเด็กน้อย เนื่องจาก 'คำถาม' ของเด็ก และ 'คำตอบ' จากผู้ใหญ่ คล้ายจะอยู่ห่างไกลกันคนละโลก
ด้วยเหตุนี้ จินตนาการและ 'ภาพ' ที่เด็กๆ เห็น ซึ่งต่างแสนต่างจากภาพที่ผู้ใหญ่มอง จึงนับเป็นเสน่ห์สำคัญของ 'มือนั้นสีขาว' ที่ชวนให้ผู้ใหญ่หลายคนได้ฉุกคิดว่า นานแค่ไหนแล้ว ที่เราละทิ้งความสุขอันแสนเรียบง่ายไปจากชีวิต ทิ้งรอยยิ้มและเสียงหัวเราะแบบเด็กๆ ยามได้พบเจอปัญหาต่างๆ ให้กลับกลายเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงที่แบกหามไว้ชั่วชีวิต
เป็นต้นว่า เด็กน้อยเล่นต่อขา หกล้ม ไม่เจ็บ ไม่ร้องไห้ เพราะช่วยกันเป่า 'โอมเพี้ยง', เล่นตำรวจจับผู้ร้ายยิงปืนไม้ใส่กันเปรี้ยงๆ คนแพ้ร้องไห้กลับไปฟ้องพ่อ พ่อกลับโกรธแค้นแทนเป็นฟืนเป็นไฟ, เด็กน้อยมองเห็นจันทร์เจ้าดวงกลมโตเป็นข้าวเกรียบปิ้งหอมกรุ่นน่ากิน และเล็มอย่างเอร็ดอร่อย …อร่อยเพลินจนเผลอนำเงินใบไม้ไปซื้อข้าวเกรียบจริง หรือเจ้าเด็กล้างจาน มองเห็นเศษอาหารที่กองท่วมสูงแล้วนึกยินดีว่าโลกนี้มีอาหารเยอะแยะกินเท่าไหร่ไม่หมด ไม่ต้องอ้อนวอนบอกจันทร์เจ้าว่า 'ขอข้าวขอแกง' อีกต่อไป 
กล่าวได้ว่า ในโลกที่หยาบกร้าน 'มือนั้นสีขาว' คือหนึ่งในน้ำหล่อเลี้ยงใจ ที่ราดรดและปลุกความสดใสวัยเยาว์ให้กลับมาโลดแล่นในหัวใจของเราอย่างมีชีวิตชีวาอีกครั้ง
…
เรื่องโดย : ตัวหนอนบนกองหนังสือ
หมายเหตุ: 'มือนั้นสีขาว' รวมบทกวีของ 'ศักดิ์สิริ มีสมสืบ' ได้รับรางวัลซีไรต์ประจำปี พ.ศ. 2535
จัดพิมพ์โดย สนพ.สามัญชน
ภาพประกอบบทความ : ผลงานภาพวาดของเด็กๆ ที่จัดแสดง ณ พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์ TEPCO กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น
Comments are closed.