ความสงสาร คือแรงบันดาลใจ : แอชลีย์ วินเซนต์

>>>คอลัมน์ : Nature Impressions  โดย   แอชลีย์ วินเซนต์

ผมขออนุญาตแนะนำตัวอีกครั้งกับคนอ่านที่ไม่ได้อ่านบทสัมภาษณ์ของผมเมื่อสองอาทิตย์ก่อน และอาจจะกำลังสงสัยว่าหมอนี่เป็นใครกันแน่สักหน่อยนะครับ ผมชื่อ “แอชลีย์” เป็นคนอังกฤษโดยกำเนิด แต่ผมเลือกเมืองไทยเป็นบ้านมายี่สิบสามปีแล้ว ผมร่วมชีวิตอยู่กับสุภาพสตรีไทยชื่อ“คุณปูเป้” มานานกว่ายี่สิบเอ็ดปี และผมมีลูกสาวแสนสวยที่อายุเกือบจะสิบห้าปีเต็มชื่อ“น้องพลอย”

ผมเป็นช่างภาพอิสระที่ชอบถ่ายภาพสัตว์ป่าจากทั่วโลก ตอนนี้ผมกำลังใช้ชีวิตอยู่ตามความฝันของผม ได้ใกล้ชิดสัตว์ป่านานาชนิด คอยตามเก็บภาพสัตว์ป่าอยู่ที่ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว จังหวัดชลบุรี

ผมเพิ่งจะชนะการประกวดภาพถ่ายยอดเยี่ยม ประจำปี 2012 จากเนชั่นแนลจีโอกราฟิก และได้รับเกียรติ จาก ASTV MANAGER ONLINE มาสัมภาษณ์เพื่อนำเสนอผ่านหน้าข่าวศิลปะ ART EYE VIEW เมื่อสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ภาพสัตว์ป่าที่ดี ไม่ต้องไปถึงเคนยา “แอชลีย์ วินเซนต์” เจ้าของสุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012

และกองบรรณาธิการยังเชิญชวนให้ผมมาบอกเล่าประสบการณ์ในการถ่ายภาพของผมกับคนอ่านอาทิตย์ละครั้งอีกด้วย ผมรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง ที่จะมีโอกาสแบ่งปันและบอกเล่าถึงชีวิตสัตว์ป่าผ่านภาพถ่ายและผ่านมุมมองของผม

นอกจากนี้ ผมขอใช้โอกาสนี้ทำความเข้าใจกับคนอ่านที่คอมเม้นท์ผมเมื่อผ่านบทสัมภาษณ์ สักนิดนึงก่อนนะครับ เรื่องความไม่เหมาะสมในการอุ้มสัตว์ป่าถ่ายรูป ผมขอน้อมรับคำตำหนินั้นครับ จริงๆแล้ว ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ชิดกับสัตว์ป่า ผมจะหลีกเลี่ยงการสัมผัสพวกมันโดยตรงเสมอไม่ว่าพวกมันจะดูน่ารักน่ากอดสักแค่ไหนก็ตาม ผมรู้สึกเสมอว่ายิ่งมนุษย์เราไปเกี่ยวข้องกับสัตว์ป่าน้อยแค่ไหน ถูกเนื้อต้องตัวพวกมันน้อยแค่ไหน ก็ยิ่งจะเป็นประโยชน์ต่อพวกสัตว์ป่ามากเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม ในบางสถานการณ์มันก็มีข้อยกเว้นนะครับ กรณีของ “ปลาย” (ชื่อเจ้าลูกชะนีมือขาวที่ผมอุ้มให้ช่างภาพถ่ายรูป)มันเป็นลูกชะนีที่ถูกช่วยชีวิตออกมาจากฝูงตั้งแต่ยังเป็นทารก และไม่สามารถส่งคืนให้ไปอยู่กับแม่ผู้ให้กำเนิดของมัน หรือปล่อยสู่ผืนป่าให้ไปใช้ชีวิตเองตามธรรมชาติได้ มันจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีตัวแทนของแม่

ทารกไม่ว่าคนหรือสัตว์ต่างต้องการการเลี้ยงดูที่มีการเอาใจใส่ และไม่ใช่แค่เฉพาะในเรื่องอาหารการกินเท่านั้น ความรักและการใส่ใจต่างก็เป็นองค์ประกอบสำคัญต่อการเจริญเติบโตและการพัฒนาของสิ่งมีชีวิตทุกอย่าง

โอกาสที่ปลายจะสามารถหากินได้เองและใช้ชีวิตตามธรรมชาติคือศูนย์ นั่นหมายความว่ามันจะต้องใช้ทั้งชีวิตอยู่ในสถานที่จำกัด นี่เป็นเรื่องที่หลายคนคงจะเห็นใจและเห็นด้วยว่าในสถานการณ์เช่นนี้ การได้รับไออุ่นเล็กๆจากมนุษย์บ้าง น่าจะเป็นสิ่งที่สมควรเหมือนกัน

งานอาสาสมัครของผมที่ทำอยู่ในสวนสัตว์เปิดเขาเขียว คือการเก็บภาพสัตว์ป่าแรกเกิดและถ่ายทอดการเจริญเติบโตของพวกมันผ่านภาพถ่ายของผม เพื่อเก็บบันทึกเป็นข้อมูลเพื่อการวิจัยและเพื่อการศึกษาพฤติกรรมของสัตว์แต่ละชนิด ผมทราบดีครับ ว่าใครๆก็สามารถถ่ายภาพสัตว์จากสวนสัตว์ได้ ไม่ว่าจะถ่ายเพื่อเก็บไว้ดูเองหรือเพื่อใช้ประกอบงานเอกสารใดๆก็ตาม ผมเพียงแต่มีความตั้งใจจริงและพยายามที่จะถ่ายภาพออกมาให้ดูแตกต่างและน่าดึงดูดใจกว่าการถ่ายเล่นโดยทั่วไป

ผมคิดว่า หากพวกเราอาศัยอยู่บนโลกแห่งอุดมคติที่ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ มันก็คงจะไม่มีความจำเป็นใดๆที่พวกสัตว์จะต้องถูกกักขังอยู่ในกรงหรือต้องถูกจำกัดพื้นที่ แต่พวกเราอยู่บนโลกแห่งความจริงที่จำเป็นมากเหลือเกินที่จะต้องมีการจัดสรรให้มีการดูแลและคุ้มครองชีวิตสัตว์ป่า

สวนสัตว์เปิดเขาเขียวและสวนสัตว์อื่นๆรวมไปถึงแหล่งอนุรักษ์สัตว์ป่าทั่วไปทั่วโลก ไม่เพียงแต่มีหน้าที่ในการดูแลเรื่องสวัสดิภาพของเหล่าสัตว์ป่าเท่านั้นนะครับ พวกเขายังทำงานกันอย่างทุ่มเท มีการศึกษาวิจัยเพื่อการอนุรักษ์เหล่าสัตว์ป่าให้ยังคงอยู่อีกด้วย หากโลกนี้ไม่มีสวนสัตว์เลย หรือไม่มีแหล่งอนุรักษ์สัตว์ป่าที่เจ้าหน้าที่ทุกคนต่างทำงานกันด้วยความรักและความเมตตาที่มีต่อชีวิตสัตว์ร่วมโลก

บ่อยครั้งมากที่ผมเห็นหลายคนต้องเสียสละเวลาส่วนตัวคอยเลี้ยงดูลูกสัตว์กำพร้าหรือสัตว์พิการเหมือนแม่คอยดูแลลูกน้อย ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น ผมว่า ป่านนี้คงมีสัตว์ป่าหลายสายพันธุ์มากกว่านี้ที่อาจจะสูญพันธุ์ไปแล้วก็ได้

ตัวผมเองไม่ใช่นักสัตววิทยาหรือสัตวแพทย์นะครับ แต่ผมก็มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่อยากจะให้ความช่วยเหลือแก่สัตว์ทุกชนิดเท่าที่ผมจะสามารถทำได้ เป็นความจริงที่ว่าผมอาจจะด้อยความสามารถในหลายๆเรื่อง แต่ผมก็อยากจะเชื่อว่างานถ่ายภาพของผมที่ทำด้วยความตั้งใจจริงทุกครั้งบางภาพ จะสามารถสะกิดหัวใจใครสักคนให้เกิดความตระหนักรู้ถึงการดำรงอยู่ของเหล่าสัตว์ป่าต่างสายพันธุ์ได้ เพราะพวกมันล้วนก็เป็นเพื่อนร่วมโลกของพวกเรา

ผมปรารถนาให้ภาพถ่ายของผมสักใบ สร้างความรู้สึกอะไรก็ได้สักอย่างกับใครสักคนหนึ่ง แม้จะเป็นเพียงแค่ความรู้สึกสงสารเจ้าสัตว์ตัวที่ผมถ่ายภาพออกมาก็ยังดี ผมเชื่อด้วยหัวใจ ว่าด้วยการยกระดับความรู้สึกที่เริ่มต้นมาจากความสงสาร จะทำให้พวกเราอยากสร้างแรงบันดาลใจให้กับคนอื่น เราจะช่วยกันคิด และจะเริ่มต้นทำอะไรสักอย่างเพื่อเป็นการปกป้องรักษามรดกแห่งธรรมชาติของพวกเราให้คงอยู่ต่อไป

ภาพถ่ายที่อยู่ข้างบน คือ “ปลาย” สัตว์ตัวเดียวกันกับที่ผมอุ้มถ่ายภาพตอนให้สัมภาษณ์ มันคือ “ชะนีมือขาว”หรือที่เรียกกันอีกอย่างว่า “ลาร์กิ๊ปบอน” (เพศเมีย) ภาพนี้ผมถ่ายเมื่อประมาณเดือนตุลาคมปีที่แล้ว ที่สวนสัตว์เปิดเขาเขียวตอนมันเกิดได้สักประมาณสองอาทิตย์

ผมมีภาพถ่ายพวกสัตว์อีกมากมายที่อยากจะอวดความน่ารักน่าเอ็ดดูของพวกมันกับคุณคนอ่าน ผมยังไม่ได้ตัดสินใจเลยว่าจะให้ตัวไหนโชว์ตัวในอาทิตย์หน้า

แต่ถ้าหากคุณก็เป็นคนรักสัตว์เช่นกัน ผมค่อนข้างมั่นใจว่า คุณก็คงจะชอบใจพระเอกของอาทิตย์หน้าเช่นเดียวกับที่คุณเมตตากับนางเอกในอาทิตย์นี้

รู้จัก…แอชลีย์ วินเซนต์

ชาวอังกฤษเชื้อสายอิสราเอล ที่ผลันตัวเองจากการทำธุรกิจด้านเรียลเอสเตท มาทำงานเป็นช่างภาพถ่ายภาพสัตว์ป่าอย่างเต็มตัว เมื่อ 2 ปีที่ผ่านมา

ปัจจุบัน นอกจากเปิดร้าน Nature Impressions จำหน่ายผลงานของตัวเอง ณ สวนสัตว์เปิดเขาเขียว ต.บางพระ อ.ศรีราชา จ.ชลบุรี ที่กล่าวกันว่า เป็นสวนสัตว์เปิดที่ใหญ่อันดับ 1 ของโลก เขายังทำงานให้กับสวนสัตว์แห่งนี้ ในฐานะอาสาสมัครเก็บภาพสัตว์ป่าไปพร้อมกันด้วย

ล่าสุดผลงานภาพถ่าย “บุษบา” เสือโคร่งเพศเมีย ถ่ายจากสวนสัตว์เปิดเขาเขียว เพิ่งได้รับการประกาศให้เป็น สุดยอดภาพถ่าย National Geographic 2012

+

ส่งข่าวสารงานศิลปะร่วมสมัย มาได้ที่ ข่าว ART EYE VIEW เซกชัน Celeb Online www.astvmanager.com และ M-Art eye view เซกชัน Lite ในหนังสือพิมพ์ ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ Email: [email protected]