“อังคาร จันทาทิพย์” ส่ง “ความตายของสันติสุข” คว้าบทกวียอดเยี่ยม นายอินอะวอร์ด ครั้งที่ 12

คอลัมน์ : โต๊ะน้ำหมึก
ประกาศผลอย่างเป็นทางการไปแล้วสำหรับ รางวัลนายอินทร์อะวอร์ด ครั้งที่ 12 ประจำปี 2554 โดยมี ระริน อุทกะพันธุ์ ปัญจรุ่งโรจน์ กรรมการผู้จัดการใหญ่ บมจ.อัมรินทร์พรินติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง เป็นประธาน
ประเภทแรกคือ นิทานภาพสำหรับเด็ก ผู้ชนะเลิศในปีนี้คือ วีระยุทธ์ เลิศสุทธิชัย เจ้าของผลงาน คุณช้างโต ช่วยหน่อยได้ไหม (คุณช้างโต หัวใจกระจิดริด) ต่อด้วย ประเภทบทกวี ซึ่งปรากฏว่า อังคาร จันทาทิพย์ กวีหนุ่มเจ้าของผลงาน ความตายของสันติสุข ได้รับรางวัลชนะเลิศ โดยมีรองชนะเลิศ 2รางวัล ประกอบด้วย ผลงานของ ชัชชล อัจนากิตติ เจ้าของผลงาน ความทรงจำ และ ธีระสันต์ พันธศิลป์ เจ้าของผลงาน ณ ขณะเวลาหนึ่ง
สำหรับการประกาศผลรางวัลเรื่องสั้น ผู้ที่ได้รับรางวัลชนะเลิศคือ วรณัฐ ตั้งขบวนบุตร จากผลงานที่ชื่อว่า เหตุการณ์แม่บ้านกรีดร้อง โดยมี รางวัลรองชนะเลิศ 2 รางวัล ประกอบด้วย นทธี ศศิวิมล กับผลงาน เต้นรำไปบนท่อนแขนอ่อนนุ่ม และ ปราชญ์ วิปลาส กับผลงานชื่อ เสียงกระซิบ ของ ชัยฏอน
ส่วนการประกาศผลประเภทนวนิยาย ปรากฏว่า ผลงานของ เงาจันทร์ จากเรื่อง ในรูปเงา (รูปเงาอันเงียบเหงา) ได้รับรางวัลชนะเลิศ ขณะที่ ประเภทสารคดีและวรรณกรรมเยาวชน ในปีนี้ไม่มีผลงานใดที่สมควรได้รับรางวัลชนะเลิศ

บรรยากาศในงานประกาศผลรางวัลคึกคักไปด้วยนักเขียนและกวีมากมาย อาทิ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์, ไพวรินทร์ ขาวงาม, โกสินทร์ ขาวงาม, กอนกูย, พัฒนะ ปฐมพงษ์, ศิริวร แก้วกาญจน์, สุนันท์ พันธ์ศรี หรือ เคี่ยว โคมคำ, ชมัยพร แสงกระจ่าง, จีรนันท์ พิตรปรีชา, สมพงษ์ ทวี, สิทธิเดช กนกแก้ว, สานิตย์ สีนาค, ธารา ศรีอนุรักษ์ หรือ ธาร ธรรมโฆษณ์ ฯลฯ
อังคาร จันทาทิพย์ กวีหนุ่มเจ้าของผลงาน ความตายของสันติสุข เผยว่า การที่หยิบยกเอาลิงแสมแสนรู้ที่ใครๆ รู้จักกันดีในชื่อของ “สันติสุข” มาเป็นสื่อในการถ่ายทอดเรื่องราว เพราะหวังว่าสัตว์ชนิดนี้เป็นตัวแทนความรักความเข้าใจระหว่างคนในสังคม ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือว่าผู้ใหญ่ ทั้งชาวพุทธ และมุสลิม ชุมชนหมู่บ้านตำรวจทหาร-โจรก่อการร้าย เพราะเชื่อว่า “ความสงบสุข” จะบังเกิดขึ้นในดินแดนนั้นเสียที ทว่า ในความเป็นจริง สัตว์ยังคงฆ่าสัตว์ และเบื้องหลังรอยยิ้มกับเสียงหัวเราะของคน คนก็ยังคงฆ่าคน
ผู้สนใจสามารถส่งต้นฉบับเข้าร่วมโครงการประกวดงานเขียน รางวัลนายอินทร์อะวอร์ด ครั้งที่ 13 ประจำปี พ.ศ. 2555 ตามประเภทที่สนใจได้ ตั้งแต่บัดนี้จนถึง 30 พ.ย.นี้ ที่ฝ่ายการตลาดและสื่อสารแบรนด์-หนังสือเล่ม บมจ.อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง เลขที่ 65/101-103 ถ.ชัยพฤกษ์ (บรมราชชนนี) ตลิ่งชัน กรุงเทพฯ 10170 ดูรายละเอียดได้ที่ www.amarinpocketbook.com หรือสอบถาม ฝ่ายการตลาดและสื่อสารแบรนด์-หนังสือเล่ม โทร. 0-2422-999 ต่อ 4142-4149

‘ความตายของสันติสุข’
โปรยดอกยิ้มบานแย้มแต้มดวงหน้า
ยิ้มเล็กเล็ก ยิ้มร่า ยิ้มตาหยี
ยิ้มรอบ ยิ้มราย ‘สายบุรี’
มอบนาทีเรืองรอง ‘ญาติของเรา’

‘สันติสุข’ ปลูกและปันสันติสุข
โปรยยิ้มปลุกวันจากวันอันอับเฉา
กลบความหวาด กวาดระแวงมาแบ่งเบา
ทอนความเศร้า เย้าความตายรายรอบตัว

ชี้นิ้ว เอ่ยปาก “นั่น! สันติสุข”
คนทุกข์ทุกคนหัน พลันยิ้มหัว
กว้างรอยยิ้มแย้มกวาดความหวาดกลัว
เกลื่อนกลาดทั่วทุกมุมเคยคลุมเมือง

ลดเลือนรอยยับย่นบนดวงหน้า
ลบวิตกแววตามาต่อเนื่อง
จางกลิ่นฟุ้งคลุ้งควันปืนเคยขื่นเคือง
หม่นระลอกบอกเล่าเรื่องเมืองเล็กเล็ก

ไม่สงบ! แต่สันติสุขซ่อนซุกอณู
หัวเราะดัง สิฟังดู เสียงหมู่เด็ก
‘สันติสุข’ บางที “ช่างขี้เก๊ก!”
แต่โหวกเหวกยั่วกี่ครา ก็ฮาครืน!

ปลูกสัมพันธ์รอบรายสายบุรี
ปัตตานี ที่ไหนไหนไม่เป็นอื่น
‘สันติสุขตระเวนไปไม่พึ่งปืน’
เพียงรอยยิ้มแย้มยื่น คืนรอยยิ้ม

‘สันติสุข’ ตระเวนไป แม้ไม่สงบ!
คลุ้งเลือดอบคาวไอไม่เคยอิ่ม
ไม่เลือกคนพุทธ มุสลิม
‘สันติสุข’ ปลุกยิ้มขึ้นพิมพ์รอย

บนดวงหน้าปัตตานี ที่ไหนไหน
‘สันติสุข’ ปลุกข่าวใหญ่ดังใช่ย่อย
ยิ้มประดาประดับประทับทยอย
วงยิ้มพลอยแย้มพรายขยายวง

นำเรื่องเล่าอีกโทนเรื่องเมืองเล็กเล็ก
ผู้ใหญ่ เด็ก มุสลิม พุทธยิ้มส่ง
สารอีกสารทัดทานโลกเศร้าโศกลง
คนยังคงถูกฆ่า หลังฮาครืน!

หลังรอยยิ้ม เศร้าโศกย้ำ ทำหน้าที่
ชั่วนาทีกระตุ้นกระตุกปลุกเราตื่น
‘สันติสุข’ ส่งไปไม่พึ่งปืน
หวังรอยพิมพ์ยิ้มพื้นพื้นตอบคืนมา

จากที่นี่สู่ที่นั่น ฝันน้อยน้อย
ลดเลือนรอยยับย่นบนดวงหน้า
‘สันติสุข’ ที่เราเห็น ‘เป็นดารา’
ส่งสารซ้ำ จำนรรจาผ่านหน้าจอ

‘สันติสุข’ ปลูกและปันสันติสุข
หวังกระตุกกระตุ้นโลกหมุนต่อ
ไม่สงบ! พบพานมานานพอ
ยังคอยรอแรงหลายแรงช่วยแบ่งเบา

จากที่นี่สู่ที่นั่น ‘สันติสุข’
โปรยยิ้มปลุกโลกจากโลกอันโศกเศร้า
งดงาม ง่ายง่าย พริ้มพรายเงา
จนล่วงเข้านาทีสุดท้ายอย่างดายเดียว

‘ความตายของสันติสุข’ ปลุกข่าวสาร
‘สัญชาตญาณสัตว์’ ฝังคมเขี้ยวจมเขี้ยว
‘สันติสุข’ ร่างยับเยินเกินยาเยียว
ความห่อเหี่ยวจู่โจมจับห้องหับใจ

“สันติสุขตายแล้ว!” ว้างแว่วเสียง
ปืนยังเปรี้ยง ระเบิดปลุกเพลิงลุกไหม้
ยิ้มเด็กเด็กปัตตานีจากนี้ไป
วงยิ้มไหว วับวายสูญหายวง!

จบเรื่องเล่าอีกเรื่องเมืองเล็กเล็ก
ผู้ใหญ่ เด็ก พุทธ มุสลิม เคยยิ้มส่ง
สารอีกสารทัดทานโลกเศร้าโศกลง
คนยังคงเข่นฆ่า หลังฮาครืน!!…
///////////////////////////////////////////
ภายในงาน อังคาร ได้กล่าวความรู้สึก ที่มีต่อบทกวีที่เขาเป็นคนรังสรรขึ้นมา จนหลายคนที่ได้ฟังถึงกับน้ำตาซึมไปตามๆ กันว่า

วันนี้ครบ 100 วันที่แม่เสียชีวิต
100 วันก่อน ความตายของแม่เรียกลูกๆ ทุกคนกลับบ้าน แต่งานทำบุญ 100 วันของแม่ที่ถูกเลื่อนให้ตรงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่จะถึงนี้ ไม่แน่ว่าระยะทาง เงื่อนไข ภาระต่างๆ ของชีวิต จะเปิดโอกาสให้ลูกทุกคนกลับมาพร้อมหน้าหรือไม่…
โดยเฉพาะพี่ชายคนโตผู้สวมเครื่องแบบทหารปฏิบัติหน้าที่ที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้ ซึ่งหลายปีที่ผ่านมาเหตุการณ์ความไม่สงบยิ่งระอุคุกรุ่นรุนแรง
3 จังหวัดชายแดนใต้ที่พี่ชายเคยบอกว่า บางสิ่งไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิด แต่บางอย่างสยดสยองกว่าในภาพข่าวทีวีที่เราเห็น
คำถาม ความไม่สงบจะเจือจางลงได้อย่างไร ถามและตอบ ตอบและถาม เหมือนปัญหาความขัดแย้งรุนแรงอื่นๆ ที่กำลังรุมเร้าอยู่
จนถึงวันนี้คล้ายคนมะงุมมะงาหรา สะเปะสะปะไปในความความมืด พบเพียงแสวงสว่างที่เกิดขึ้นจากแรงระเบิดและการลั่นกระสุน
ในบรรดาคำถามที่ดูเหมือนสลักสำคัญยิ่งต่อประเทศ คำถามที่ดูเหมือนไม่สลักสำคัญว่า “พี่จะได้กลับบ้านทำบุญ 100 วันแม่ไหม” คงเป็นคำถามที่ทำให้พี่ชายเศร้าสะเทือนใจไม่น้อย
คำถามเล็กๆ ที่ดูเหมือนไม่สลักสำคัญ ที่พี่ชายเคยถามว่า “ในฐานะคนเขียนหนังสือ คนเขียนบทกวี จะเขียนถึงปัญหานี้อย่างไร”
ผมตอบด้วยบทกวีที่เขียนใน “ความตายของสันติสุข”